Schoonheid

Ik dank de schoonheid voor haar rust

Het is voor jun dat ik smeke

Voor jun is mijn gedicht
In de nacht voor kerste
Het ergste verdikte

Hij wilt verdergane
Ge ziet hem te geiren
Hij laat jun stane

Jij laet je afwijzen
Een half jare heb je gewacht
Tot hij weer thuis zou komen
Wie had dat nu gedacht

Maar wat gebeurd in verre streken
Dat zie je hier niet
Wat het hart doet verbleken
Ik versta het niet

Dat de wind maar waait
Dat de tijd nu maar graait
Dat die zwijgt dat voor niets is gebleken
Geen mens verdient deze streken

Het is voor jou ik dat ik zing
Mijn gebed aan ons Here
Het is voor june dat ik smeke
Laat haar niet steken

Gevonden

Zal ik je dan ooit vinden?
Verdoken in het struikgewas.
Zal ik je ooit jouw hand in mijn hand
Zal ik ooit
Jouw

stilstaan

Ik zal nooit begrijpen wat het is om moeder te zijn,
Ik zal niet weten wat het is om vader te zijn.

De roep om een kind
gewoon uit je buik, hart, benen of tenen
gestoeld op niets meer dan een roep uit het niets

De vraag of je ooit wat zal zijn zonder
of je niet verglijdt tot iets wat je nooit had willen zijn

een moeder zal ik nooit begrijpen
een vader zal ik nooit zijn

moet ik dan zoeken naar een hogere zin?
alsof de zin die er is niet voldoet
en waarvan komt het idee dat een kind je zin geeft?

De liefde tussen jou en mij is wat mijn zin kan zijn.
fragiel, breekbaar en ontastbaar
gemakkelijker om te verliezen,
maar duidelijk,

tussen ons staat niets, enkel liefde
of het ontbreken daarvan,

geen revolutie
plots noemt niemand
papa
we blijven zoals we elkaar ontdekten
maar in welke zin,
zal de liefde sterk genoeg zijn om ons te vormen
tot twee die één zijn


stilstaan alvorens te gaan

ik ben arm

Arm en bedroefd,
zo sta ik voor U in de nacht.

Ik roep maar vind geen gehoor
ik smeek, maar mijn smeken ken geen antwoord.

Mijn verlangen naar U is oneindig,
kom mijn helpen, en bevrijden.

Wanneer komt U mijn hart terug bezoeken?
Bent U dan niet de God van de liefde?

Bent U dan niet degene die altijd is?
die altijd zal zijn?

Deze nacht sta ik voor U
Leid mij,
vang me op
leid mijn schip
wees mijn kompas,
wees mijn einder aan de horizon.

Leid mij, naar waar U mij wilt leiden,
maar doe het!

Wacht toch niet langer,
U bent mijn kapitein,
mijn helper,
mijn bevrijder
mijn redder
Kom

ik ben arme

traag in slaap

soms gaat het gewoon wat trager
of gaat het rond je veel te snel
plannen, dan kom je er wel

een trage film
het verhaal, te ontdekken tussen de woorden
saai, zonder publiek

het leven, te balanceren
tussen saai en zonder woorden
tussen snel en traag
tussen leeg en vol
tussen graag en niet

graag zien en niet gezien worden
graag willen zien en niet gezien worden
graag wil ik iemand zien die kan zien dat ook ik graag gezien wil zijn

zeg het mij als hij komt,
diep in de nacht
tijdens de dag
in een jas gedoken
of in slippers op het strand

waarschuw mij dat hij me niet treft als dief
maar als voorname jongeman
op hem staan wachtend, achteloos, op de tram

maar er rijdt geen tram meer,
geen tram voert me weg

enkel nog de mogelijkheid van dromen
dromen onderweg
...

pluimpje

's nachts kan je soms niet slapen,
de angst grijpt om je heen
je doet niets anders dan waken
je rust is er dan geen

laat je hart dan niet verstarren
daar vanbinnen ben je onbevreesd
verwarm je in mijn armen
ik droog je tranen om ter meest

soms zie je het alleen maar zwart
een dag dat het licht niet daagt
zo'n leven vol van smart
dat je het niet meer verdraagt

laat je hart dan niet verstarren
daar vanbinnen ben je onbevreesd
verwarm je in mijn armen
ik droog je tranen om ter meest

naar 'voor marie-louise' van Willem Vermandere te vinden op de CD 'Alles gaat over' (2010)

alleen

In het leven ben ik vaak alleen,
gewoon, zonder mensen om me heen,

in het leven loop ik vaak verloren
gewoon, zonder bewust te zijn van mijn bekoren

soms ben ik niet enkel alleen
maar omgeven, met velen rond mij heen

net dan, is de pijn dieper
het leed tastbaarder,
de vinger in de wonde gelegd,
wanneer ik omgeven ben en toch oprecht,
alleen

dan kies je maar,
om alleen te zijn
de pijn te aanvaarden,
je leed, tastbaar te dragen,

want je koos het immers,
alleen zijn,
het gevoel, verstoten door velen
gedragen door het stelen

stelen van tijd van enkelen,
tot
ook zij verschijnen
het is kwestie van tijden

Niets mis met homo's maar het leven als homo is kut

Onderhand is wel al het een en het ander te doen geweest over homo's. Eens je klaar bent met jezelf te aanvaarden, moet het nog maar beginnen. Je start met je te outen voor vrienden, na een tijdje ook voor je familie, tot je merkt dat het iets is dat nooit stopt. Dan ga je opzoek naar anderen die ook homo zijn, kom je tot de constatatie dat het vrij normaal is maar dat het holebi-wereldje toch niet zo groot is. Een kleine wereld, dat heeft ook tot het gevolg dat er een 'ons kent ons mentaliteit' heerst, dat is in het begin wel leuk.

Tot, je het wat gezien hebt, de eerste ruzies de kop opsteken en van de kleine groep van mensen die ergens is er al drie je een scheve blik toewerpen. Je probeert het als overmaat van ramp toch terug goed te maken, maar dat lukt maar niet. Je ergert je, rot aan de aanwezigheid en begint zelfs te denken dat er geroddeld wordt over jou.

Last but not least hoor je ook roddels over anderen. "Jan heeft Pol binnen gedaan op die fuif, Pol zijn vriend weet het nog niet, Jan is volgens Pero zelfs meegegaan naar Pol zijn kot." Meestal zijn verhalen als deze nog echt gebeurd ook. In combinatie met de kleine groep 'ons kent ons' weet je na een tijdje al wie elkaar heeft 'geprobeerd', niet moeilijk dat soa's zich snel verspreiden tussen homo's.

Als homo heb je een aantal keuzes, de enige die je niet hebt is homo zijn. Waarom mensen blijven  ontmoeten, je gedachten op iemand zetten, dat toch niet lukken. Waarom niet, net zoals het homo zijn aanvaarden dat je alleen leeft en op een andere manier zin geven aan je leven? Is er geen wezenlijk verschil tussen kiezen voor eenzaamheid en eenzaam zijn omdat je niemand vindt?  

Misschien kies ik wel liever voor eenzaamheid, hoef ik me niet steeds te outen en zit ik in geen wereld waar een - voor mij - vreemde moraal wordt gehanteerd.
Wie zei er dat je blij wordt van jezelf te outen? 

helemaal

Je weet het,
maar toch zeg ik het niet
ik wordt er gewoon ambetant van
       seks gehad met die
       en met die
als je iemand tegen komt...
maar er is niets

Kijk dan toch,
ik zit hier
wil alles voor je doen

        maar je ziet het niet

                 weet je het niet?

                         zie je niet?

                               dat ik de jouwe wil zijn?

                                HELEMAAL
 
                               van jouw

ik slijm, volgens jou
ik zeg maar de helft hoe mooi je bent, volgens mij

stopt het weer voor het begon ...  

vreugde hoop en leven

mijn vreugde, mijn hoop en mijn leven
de vreugde die in de hoop ligt
mijn leven dat méér is, eens de hoop vervult is
wat blijft is de hoop

kiezen voor de hoop
of wachten
en trachten
naar de vervulling van de hoop

met een schrik om weer alleen te staan
met minder hoop

het lijkt een simpele keuze
kiezen voor de hoop of voor de vreugde
als je het beiden kan krijgen
neem je het gewoon?

de hoop van het leven
niet te geven
maar te krijgen
en in honderdvoud terug te geven

het geheim

Op het strand loop ik heen
verder en verder, ik voel me vel over been
kon iemand me maar vertellen waarheen

Waarheen loopt de weg
die we allen lopen

Is het als eb en vloed
gaan en komen
allen deel van één grote zee

Gaan we druppelend of lopend
                niet allemaal
                               naar dat ene moment
                                               waar gedachten samen komen
 gesproken woorden verstommen
                gedachten stoppen
                               om
                               ook al gebruiken we al onze kracht
                               te eindigen
in het grote niets

Is dat niet het geheim van de zee,
van de wind, de rivier of de storm
van eb en vloed
zelfs de mens met de grootste kracht
gaat mee

vervullen

Telkens als je dacht het te weten twijfel je een beetje meer.
Als je denkt het te zien, zie je het dan wel goed?
Wanneer je echt zeker moet zijn van het geluid, hoor je dan wel goed?
Als het stil is, wil je het dan niet vllen?
Zoals we ook onze verlangens opvullen.
Met wat we denken dat we kunnen krijgen.
Is die vervulling dan nog voldoende als je meer kan krijgen?
Want het verlangen is volledig vervuld.
Het aanschouwen zonder het te willen vullen?

Beste meneer De Wever,

Als uitzondering, vandaag een pleidooi van iemand anders waar ik volledig kan achter staan!
Delen, delen, delen....

Beste meneer De Wever, Wel Jong Niet Hetero

voor jou

Ik wou alleen maar zeggen dat ik je graag had.
Dat ik je graag zag zoals je bent.
Maar ik nam je iets te hard vast.
Dat deed bij jou een vonkje springen.
Dat ik jou pijn deed, snijd veel te diep
Ik wil niet dat jij het hebt, verdriet.
Je bent een geweldig mens,
met je mooie kleine kantjes
maar wij kwamen iets te dicht
en deden ons pijn
verbranden door te nabij te zijn