Ik zal nooit begrijpen wat het is om moeder te zijn,
Ik zal niet weten wat het is om vader te zijn.
De roep om een kind
gewoon uit je buik, hart, benen of tenen
gestoeld op niets meer dan een roep uit het niets
De vraag of je ooit wat zal zijn zonder
of je niet verglijdt tot iets wat je nooit had willen zijn
een moeder zal ik nooit begrijpen
een vader zal ik nooit zijn
moet ik dan zoeken naar een hogere zin?
alsof de zin die er is niet voldoet
en waarvan komt het idee dat een kind je zin geeft?
De liefde tussen jou en mij is wat mijn zin kan zijn.
fragiel, breekbaar en ontastbaar
gemakkelijker om te verliezen,
maar duidelijk,
tussen ons staat niets, enkel liefde
of het ontbreken daarvan,
geen revolutie
plots noemt niemand
papa
we blijven zoals we elkaar ontdekten
maar in welke zin,
zal de liefde sterk genoeg zijn om ons te vormen
tot twee die één zijn
stilstaan alvorens te gaan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
U reactie zal steeds gemodereerd worden alvorens ze gepubliceerd wordt. In bijna alle gevallen wilt dit zeggen dat de reactie ongewijzigd gepubliceerd zal worden.
alvast bedankt voor uw bijdrage