zondag 12 oktober 2014

Jij bent

Ik bezit je niet,  toch ben je het dierbaarste wat ik zou kunnen verliezen.

woensdag 1 oktober 2014

donderdag 25 september 2014

Mond, lip, tong

Al lang jou achter gelaten,  voel ik nog steeds jouw mond op de mijne

donderdag 18 september 2014

Dank je

Soms, nu bijvoorbeeld. Voel ik me ontzettend dankbaar om te leven,  ook al lijkt het hier soms een tranendal,  net dat maakt dat het ook de hemel kan zijn. Waar ik voel dat ik leef, waar ik breek, waar ik mis, liefheb en koester van daaruit komt mijn dankbaarheid. Ik wandelde, ik maakte rare kronkels maar het lijkt alsof ik moest. Een open hart vol vrede lijkt een van de grootste schatten op aarde. Een kelder,  luchtkasteel en recovery tegelijk. Ga en vind jouw luchtkasteel of eiland. Leer op het water lopen.

mijn hart

mijn hart bloedt,
bij het leven in deze wereld,
bij het zien van verloren zielen

mijn hart geeft,
van de rusteloze mensen,
bijna aangekomen, zonder zien

mijn hart leeft,
wanneer ik voel dat ik kwetsbaar ben,
omdat ik jou vasthou

mijn hart weent,
telkens ik je loslaat
om te weten dat jij niet mij bent

mijn hart
bloedt
          geeft
                  leeft
                         weent
                                  is jij

dinsdag 16 september 2014

Werk

-Hey
*Hey
-Al werk?
*Nog niet, zoals voorheen,
-Jammer
*Ja

zondag 14 september 2014

Poëzie

Vandaag hield ik wat kuis. Ik kwam dit tegen:

Poëzie

Poëzie stop geen kogels,
poëzie stelpt geen bloed.
Er zijn zoveel dingen
die poëzie niet doet.

Maar poëzie heelt de wonden
door woorden gemaakt.
Want poëzie kan komen
waar niets anders raakt.

Sien Vrolix

woensdag 10 september 2014

Liefde

"Zeg dat je van hem houdt, hij moet het van jou horen. "

kunst is

Kunst is niet creëren,
kunst is de manier van kijken

dinsdag 9 september 2014

handen

Jouw hand in het mijne, 
onder tafel, in de keuken, al wandelend, op je been, op je borst, op het bed, op  je naakte borst
mijn hand in het jouwe
op de tafel, in de living, al stappend, op je rug, op mijn borst, in de zetel, in je achterzak, 

handen spreken wat woorden soms niet zeggen, 
en toch begrijp je
toch begrijp ik 

dat dit niet toevallig is, 
mijn hand ooit gemaakt om het jouwe te omsluiten 
mijn armen om je te omhelzen, 
mijn mond om je te kussen 
en heel mijn lijf en leden om jou te eren
gewoon omdat woorden niet zeggen wat ik wil, 

omdat ik met woorden niet kan zeggen hoeveel ik van je hou 
geen woord kan vatten wat ik voel, 
geen hand kan schrijven wat ik bedoel 
enkel samen, jouw hand en het mijne
samen, met één doel

Begraven

Is dit het moment?
Is het gebeurd?
Het moment waarop je de pijn niet meer voelt,
Omdat ze te lang ver weg is.

Is dit het moment dat je
geen schrik meer hebt
geen schrik om een stap te ver te zetten
en zo jezelf misschien wel pijn te doen

geschreven op 26 juni 2014, onafgewerkt

Hoe vult jouw hart de stilte?

"Je bent stiller geworden" zei me eens iemand.
Ik zei niets. 
Misschien had ze wel gelijk. 

Overtuigd van de kracht van de stilte laat ik ze woorden dragen. 
Opvallend hoe ongemakkelijk mensen daar van kunnen worden. 

Als twee geliefden luisteren naar het kloppen van elkaars hart voor elkaar, 
dan omhels je die stilte. 
dan is die stilte voller dan ze ooit kan zijn 
dan omhels je de stilte omdat de stilte zegt dat je ook zonder woorden bij elkaar kan zijn, 

stilte voedt, zuigt je leeg en omhelst je
de kracht van de stilte gaat uit van wat in je hart leeft. 

Stilte is steeds hetzelfde, vaak vult ons hart deze stilte op. 
Wat voel jij als de stilte wordt opgevuld vanuit je hart? 

dinsdag 15 april 2014

dansen?

Jouw ritmisch op en neergaande borstkas,
ik probeer jouw ademhaling bij te houden,
maar net als jij gaat die iets sneller dan ik 

mijn benen over jouw benen, mijn benen over jouw benen
verstrengeld in elkaar 
zonder aandacht voor hoe we hier zitten 

De mond spreekt de taal 
het lichaam de lust

wil je samen met mij dansen? 
De tango van liefde

Kan je dansen?
met mij?

zaterdag 5 april 2014

wanneer

Wanneer Twitter vrienden beter kent dan jijzelf,

woensdag 5 februari 2014

Verjaren

Verjaren is vergaren wordt wel eens gezegd.
Maar wat vergaar ik met een verjaardag? Ongetwijfeld een hoeveelheid verjaardagswensen. Verder enkele kaartjes, kussen, een taart, enkele cadeautjes en een vrij onbehaaglijk gevoel dat zich manifesteert ter hoogte van mijn onderbuik. Dit onbehaaglijk gevoel is niet het resultaat van een overdadige hoeveelheid eten, nog minder van de taart of snoepgoed maar eerder van het belang van een verjaardag.

Misschien moet ik eerder zeggen, het belang dat andere hechten aan mijn verjaardag. Hoe relatief is het bestaan van een verjaardag? Met wat confronteert het bestaan van een verjaardag mij. De denkoefening omkeren brengt de dubbelheid van een verjaardag naar boven. Het moment dat niemand je verjaardag zou herinneren lijkt ook geen bijzonder positief vooruitzicht. Misschien moet ik starten met welke felicitaties ik heb gekregen, natuurlijk van het gezin waarin ik woon, enkele betere vrienden en mensen rond mij, maar daarnaast een, in absoluut aantal, groots aantal verjaardagswensen via sociale media.

Is het verkeerd verjaardagswensen op sociale media te zien als een toppunt van gedeeld individualisme? Sommige mensen die me een verjaardagswens stuurden hielden hun verjaardagskalender bijzonder goed in de gaten, maar wat zeggen hun woorden? Ze bevestigen onze relatie door me een gelukkige verjaardag te wensen, maar tegelijk kan er een bewustzijn komen, ik ken deze persoon eigenlijk niet. Toch staakt hun eventuele bewustzijn hun actie niet.

Waarom wensen we elkaar een gelukkige verjaardag? Omdat je voor die mens het beste wilt. Maar wat zou het van ingreep hebben in hun leven wanneer het niet goed ging? Hoe zouden ze dat uitten? Ook via sociale media?

De ingreep van techniek is in ons leven bijzonder groot, maar bleef tot relatief kort een stuk buiten onze relaties op zo'n ingrijpende manier. Ik ervaar deze interventie soms als bedreigend, tot wat ben ik nog in staat zonder? Waar zou ik staan zonder en wat zou ik verliezen zonder? Natuurlijk is de keuze autonoom. Iedereen beslist wat hij of zij doet met sociale media. Is dat zo? Beslis ik vanuit mijn zelfbeschikkingsrecht over of ik mee doe of niet? Ja. Alleen is mijn autonomie niet van mij. Het gaat om een gedeelde sociale autonomie, wanneer ik niet meedoe met de sociale media word ik hierop aangesproken.

Ik blijf mij ongemakkelijk voelen, maar dat is misschien wel goed. Het helpt me de invloed van techniek in mijn leven klaarder te krijgen.

vrijdag 3 januari 2014