troosten

soms wilt een mens zichzelf troosten
de enige manier is lopen en zoeken
zoeken naar de ander
die ander die je kan troosten
zodat jezelf niet meer getroost hoeft te worden
liefhebben om dat pakje lucht te vullen
nalopen wat je denkt te missen
om dan te missen wat je dacht te vinden

kerstmis

kerstmis
de meest intense periode van het jaar
allen gemisten komen boven
wat ontbreekt doet pijn
wat er is doet goed
wat zou kunnen zijn doet zeer
wat jij niet wou
breekt

leven

de wereld zien, zoals hij, nog nooit gezien is
de lijdende, gaarne zien, omdat ik nog nooit geleden heb
de radeloze laten raden, tot hij beseft dat hij ziet

de stervende laten sterven, omdat zij nieuw leven voortbrengen
leven omdat je leeft
leven omdat een leven waard is geleefd te worden
leven, zodat je kan geven
de levende laten leven, omdat zij nieuw leven voortbrengen

weten dat je niet terug kan

telkens
elke dag
verandert je leven

soms een zucht
soms veel te direct
soms compleet

veranderen zodat alles anders lijkt
dat alles beweegt
tot je stil staat
stil in een wereld die verder gaat

je schildert met zwart in een wereld van kleuren
zie je nog wat er voorbij raast?
je herkent alleen een roep van een verlangen

zeg je ja op wat het verlangen deelt
laat je je lijden door een gemis

elke keer
diezelfde weg
hetzelfde gevoel
het pad zonder doel
zonder zeg
telkens
weg

weg
van je hart
verdoken door smart
het hoofd vast
gelegen dans la main
pour toujours
les tiens

alleen
moet ik jou nog vinden
voor mijn ogen
of nog aan mijn zicht ontdoken
verandert alles maar naar daar
verandert
maar waar is daar?

word wat je bent

Nooit heeft iemand gezegd dat het simpel was
Nooit heb jij geloofd dat het beter was

Als je minder geheimen hebt
leeft zoals je bent

houden van hem of haar
geen keuze, maar zonneklaar

Maar je kruipt weg in het donker
gaat weg van dat licht

Ik heb maar één hoop
dat jij jezelf verlicht

Jezelf niet meer verlaagd, tot wat je niet bent
leeft alsof je jezelf niet kent.

verdergaan

Soms komt op een dag alles terug
Door iets wat zo maar voorbij zou gaan
maar omdat het je pakt, blijf je staan
wil je even zonder deze wereld verdergaan

De maand verliep zo snel
als het goed gaat dan gaat dat wel
vakantie los komen van de tijd
even zonder strijd

maar vandaag gaat ook zonder mij voorbij
verslaan door de tijd
ingehaald door spijt
overwonnen door strijd

zwemmen

ik leerde je terug alleen zwemmen
dan kon je zelf zwemmen
ik liet je zelf zwemmen
je zwom naar die ander

klikken

posten, lezen,
ik mag niets missen
stel je voor iets niet te lezen
omdat ik niets missen zou
klik ik maar zonder weerhou

Geen mens kan het weten
zelf ik besef het niet
dat ik net door niets te willen missen
zelfs wat ik mis niet meer zie

Dus moet ik maar stoppen met te klikken
zelfs Mr. doktoor vertelde het al eens
je voelt je niet beter door al dat tikken
volgens mij denk ik dat eveneens

ook een journalist schreef het neer
moderne mensen allemaal voyeurs
eerst dacht ik, neen ik niet meneer
maar dan wierp ik een blik op mijn eigen zeer
ja ook ik ben een voyeur, zonder meer

zelfs eentje eerste klas
denken dat ik niet de enige was

Ik moet het niet meer weten
wanneer pol gaat eten
of wanneer is Janne weer online
want wanneer ik iets vraag is er toch geen time

Dus hou ik het simpel
misschien schrijf ik wel een brief
maar sociale netwerken? alsjeblief?!

in de diepvries

Ik heb altijd gezegd als ik het zeker weet dan ga ik er voor
als ik het niet zeker weet, laat ik het dan ook maar door?
Ik dacht of ik weet of ik weet het niet
maar stel dat ik het nu even niet zie
weet je wat,
ik steek de rupsen even in de diepvries

je gewoon vragen

Ik denk niet aan jou
maar toch dacht ik waar ben je nou?
Ik hoorde je een paar uur niet
en ik dacht ik mis je niet
maar toch wil ik je hier bij mij
gewoon op mijn schoot of aan mijn zij.

zeggen wat ik dacht niet meer te zeggen
je vertrouwen wat ik alleen jou vertrouw
je gewoon vragen
zeg kan je ooit
zeggen
ik hou van jou?

-

ik kan er niet aan doen
dat ik weer zat te verlangen naar een woord van jou
een teken dat ik nog bestond
dat je me niet vergeten zou

Gewoon even horen hoe het ging
maar ook dat was te veel
ik heb het niet gevraagd
ik heb het alleen gehoopt

And it's no, nay, never! No, nay, never, no more

"And it's no, nay, never! No, nay, never, no more,
 will I play the wild rover. No never no more!"
Zo zingt het bekende lied "the wild rover". 

Maar ik ben geen rover, ik neem niets af van een ander
ik beroof mezelf doe mijn hart zwijgen omdat ik sterker ben
maar ik voel nog dezelfde pijn bij het denken aan hem

Waarom kan ik niet schrijven in mijn hart wat mijn verstand verwacht
waarom kan ik niet schrijven in dat hart van hem
al is het met deze gebroken stem
waarom kan ik het niet wegdenken, het vergeten
het zijn toch mijn eigen streken

Zelfs bij het schrijven naar niemand
klinkt zijn stem
ook tijdens het dagelijkse leven
denk ik aan hem

Ik weet te veel
hij is niet mijn deel
ik ben geen deel van hem
toch hoor ik zijn stem

Iets heeft ons lot verbonden
neen, ik kan niet zonder hem
ook niet na al die zorgen
zelf nu, denk ik aan hem

Maar hij maakt een keuze
die is niet voor mij
daarmee kan ik leven
schuif me alleen nooit opzij

(geschreven eind maart)

ode aan een vrouw

Ik heb mijn best gedaan
ik weet het was niet veel
Ik kon niet spreken
dus ik luister mijn deel
Ik zei de waarheid
dat ik hier niet was om te oordelen
Ook al gaat het allemaal mis
ik zal hier staan direct achter jou
met niets anders dan een ode aan jouw.

(Leonard Cohen - Hallelujah)

zorg

Wanneer de stilte komt laat ik ze komen
als ze komt kan ze mij bekoren

soms zorgt de stilte voor intens geluk
soms voor intens verdriet

verdriet en geluk uiteinden van dezelfde lijn.
komen tezamen in mij

mijn hart, vandaag een beetje gebarsten
van zorg om jou
verloren aan die kou
maar toch voel ik warmte
het verlossende zit diep
haal het niet naar boven, laat het komen
van zichzelf, omhoog

gisteren

als je leven kan in stilte
ben je goed op weg
te leven met jezelf
ook bij pech

vandaag kan ik de stilte aan
gisteren moest ik praten
noten maken, juist voor de klank
omdat spreken je met verdriet, overmant

alleen letter op papier
noten in de lucht
droge tranen op mijn huid
een mens die zucht

een blik
van iemand die je graag ziet
een woord
omdat ze weet, je kan het niet

iemand die aan je trekt
ook al, ga je diep
iemand die je zegt
vergeet dat en dat , vergeet dat niet

dan maak je een beslissing
tot nu toe is ze goed
minder afhankelijk
maar doet het goed

ik ging altijd naar hem toe
ook al was ik het zo moe
ik kon enkel zeggen, neen ik doe het niet
maar doen, dat kon ik niet

ik wil dat het stopt
maar ik kan niet zonder
hij is te speciaal voor mij
het is moeilijk zonder hem er bij

denkt hij ik zie hem graag
maar ik kan het niet
of gewoon
die gast is ziek

wie zal het zeggen
hij zegt nooit niets
ook niet als ik vertel
jij, bent mijn harendief

na zo lang is het nog hetzelfde
hij verandert niet
dus ik kan niet anders
dan doen alsof hij me niet ziet

bij hem is de interesse evenementeel
bij mij is het vuur zonder deel, ondeelbaar in zijn geheel
sterker dan een vuur ooit kon branden
dood het alles behalve het verlangen

dus zet ik het vuur maar weg
draai ik de kraan van brandstof toe
ik krijg de kraan niet dicht
mijn handen zijn te moe

ik weet dat het niet goed is
maar ook dat ik kan niet anders
dan een stolp te zetten, over de vlam
zodat ik geen warmte voelen kan

maar vandaag ging het goed
gisteren ging het slecht
morgen zie ik wel
je leest hoe ik het vertel

ik kan het niet

mijn hart in mij gebrand
gevoel niet het verstand
mijn hart trekt mij gevoel
mijn verstand wijzigt mijn doel

mijn ogen, sluiten, ik zie hem
mijn hart verdwaalt bij zijn stem
ik wil slapen in zijn armen
mijn voor eeuwig aan hem verwarmen

maar ik weet,
het is neen
hij wilt niet
zegt mijn hart ja
dan lever ik een innerlijke strijd
tot ooit mijn verstand overwint

niet

Zeg me dat het niet zo is, zeg me dat het niet waar is.
Zo start Frank Boeijen zijn lied.
Ik wil die woorden ook in de mond nemen.
"Zeg me dat het niet zo is, zeg me dat het niet waar is."
Maar met het verschil, dat ik wil zeggen: "zeg me dat het niet verder leeft, zeg me dat het niet verder leeft"

gewacht

op jou heb ik gewacht
14 dagen lang, dag en nacht

op jou heb ik gewacht
na eens heen gereden op die motorfietst zo zacht

op jou heb ik gewacht
jouw geur je kus je kracht

op jou heb ik gewacht
blijf bij me

rust!?

het klonk raar
helemaal niet als muziek
maar het zeggen kon ik niet

je zag me niet meer staan
ik liet geen traan
maar was een puinhoop van verdriet

nu zeg ik het wel
ook al scheelt het jouw geen del

ik zie je graag, ook al is het niet van tel

ik weet niet, waarom ik zei
jij bent de ware voor mij

ik weet alleen dat ook verdriet verstilt
naar mate men er minder zwaar aan tilt

dus denk ik, dat er geen verdriet is geweest
het verleden was, enkel maar een feest
de donkere periode, vergeet ik snel
dan komt die ook niet meer, denk ik wel?

ik probeer te praten zoals voorheen
ging die angst nu, maar eens heen
steeds aanwezig, altijd daar
ik denk, al sinds verleden jaar.

normaal

Ook al wil ik het niet,
ook al zie je mij niet

je laat me niet koud
ook jij weet dat ik nog steeds van je houd

maar ik zal ook mijn hoofd steken in het zand
als dat het is wat je van mij verlangt

Ook al is het dal zo diep
je achter laten, ik kan het niet

een rijtje

Soms zijn er dagen dat je alles
wat je niet begrijpt
op een rijtje zet

Dat je alles wat je ontglipt is
even terug wilt vastnemen
telkens je probeert,
merk je dat het je al ontglipt is

Het is zinloos stil te staan, te denken
terug te gaan, in de tijd

Het is zonder nut dat je kijkt, tuurt,
stuurt naar een oud zeer

Achteraf lijkt het een mooie tijd,
ook al weet ik dat het dat niet was

Ontglippen, vergeten, loslaten, zonder spreken
het toch een plaats geven

nooit voorbij

"Nu is de wond nog te vers, de woede te krachtig, de rouw te diep, de haat te ingrijpend, de onverschilligheid te heftig, de neiging tot het ruïneren van een voorbije liefde te onterecht. Liefde is nooit voorbij, zoals alles wat geweest is nooit voorbij is."

Herman Brusselmans

onweerstaanbare drang

Je doet iets, in een vlucht
op een gegeven moment, zonder zucht

Daarna zie je wat je deed
het was er over, maar toch niet bijzonder veel speet

je maakt kapot wat nooit is geweest
je vernield wat een droom je voorleest

waarom kan ik je nog niet onder ogen komen
waarom doe je niet gewoon zoals tevoren

Ik zou moeten zeggen het spijt me,
ik zeg het ook,

maar een wonde, al etteren gedurende twee maand
is niet gezond na een gesprek

Ik zou zeggen vertrek
naar een verre stad
laat je niet zien
laat me rusten
laat me
rusten

de ziel

Onze ziel stijgt samen op
samen hoger dan de wolken
los van de grond
los van het lichaam
een ziel die nooit samen kan zijn
een verbondenheid plots verbroken
een dolende ziel
dolend als de mens
van zijn einder beroofd
stil
omdat dit grenst
aan wat ooit zal komen
de dolende ziel
vind
zijn onderkomen

eenzaamheid

op zoek naar een plaats in de nacht
op zoek naar liefde, aandacht
en onverwacht
op zoek naar jou?

langs welke kant?

Misverstaan
Misbegrepen
    niet gezien
        niet versleten

Bewust
Gemaakt
    wel gepland
        wel content

Onverwacht
Onbezonnen
    zeer verschoten
        zeer verdoken

(naar aanleiding van het lezen van het boek 'mijn meneer' van 'Ted Van Lieshout' rond pedofilie)

een keuze die geen keuze is

leven met een keuze, die geen keuze is
      tijdens een moment leven, omdat je aan het leven bent
merken, dat het leven de keuze maakt voor jou
      dat eigenlijk jij gekozen wordt
            in plaats van jij die de keuze maakt
      een leven dat jij niet gekozen hebt

leven met een levenskeuze, die geen keuze is
toekomst op een leven, dat je niet kiest
      en dan
      plots
      al duwde je het weg
      merk je
            dat je dat leven niet wilt

      je duwt het verder weg
      doet dingen die je achteraf niet begrijpt
      maakt keuzes, die je eigenlijk niet wilt maken

achteraf

een hele tijd daarna

...

kijk je terug
      naar de keuze, die voor jou was gemaakt
      besef je, dat je er niet onderuit kan
denk je
      misschien toch maar eens eerlijk zijn
      stoppen, met de leugen in mijn hoofd
      zeggen, zonder het uit te spreken
            zo moeilijk kan dat toch niet zijn?
     
      eerst, spreek je het woord niet uit
      daarna, noem je het
      dan, schrijf je het
      vervolgens, spreek je het uit
     
ooit

veel later
      vertel je het

maar, zelfs dan
      gebruik je niet het woord
      je omschrijft het
      kleed het in

      stevig verpakt
            vertel je het toch
                  met twijfel, sta je daar
            tot
                   het positief onthaald wordt

en dan ga je terug
      naar boven
            doet het opnieuw pijn om het te zeggen
            worstel je
            ...
            terug
            met de smaak van een oude wonde
            maar
            het duurt minder lang
            de pijn trek sneller weg

telkens, lijkt het iets sneller weg te gaan
       soms, even terug wat harder
maar, het lijkt alsof je er meer en meer tegen kan
aanvaarden
      het wordt een man

Ik hou van hem

Vier simpele woorden
snijden diep
gaan terug in de wonde
nog niet geheeld
het litteken nog niet gevormd

plots is daar terug die pijn
als die woorden niet,
niet
voor mij zijn

lachend gezegd
lachend opgenomen
lachend de vinger
    terug in de wonde

's nachts

's nachts
tijdens de nacht
is het donker

's nachts in mijn ziel
is het nacht

overdag in mijn ziel
is het

een beeld

Een beeld
als een droom
gevangen in een beeld
een droom
slechts een beeld

begrijpen

begrijpen
wat ik nooit zal begrijpen
uitleg vragen voor wat ik nooit uitleg zal krijgen

hopen te begrijpen
terwijl je weet
dat het
nooit
kan

loslaten

grijpen en graaien
ook al kan het niet
roepen en schelden
ook al wil je niet

toch blijven vragen
zelfs waar hij zegt van niet
toch blijven aandringen
zelfs al hoort hij het niet

loslaten
neen, dat kan ik niet

leven

weten dat
ook al
heb je
niet geleefd
je toch
het leven
gekregen had