Mond, lip, tong

Al lang jou achter gelaten,  voel ik nog steeds jouw mond op de mijne

Dank je

Soms, nu bijvoorbeeld. Voel ik me ontzettend dankbaar om te leven,  ook al lijkt het hier soms een tranendal,  net dat maakt dat het ook de hemel kan zijn. Waar ik voel dat ik leef, waar ik breek, waar ik mis, liefheb en koester van daaruit komt mijn dankbaarheid. Ik wandelde, ik maakte rare kronkels maar het lijkt alsof ik moest. Een open hart vol vrede lijkt een van de grootste schatten op aarde. Een kelder,  luchtkasteel en recovery tegelijk. Ga en vind jouw luchtkasteel of eiland. Leer op het water lopen.

mijn hart

mijn hart bloedt,
bij het leven in deze wereld,
bij het zien van verloren zielen

mijn hart geeft,
van de rusteloze mensen,
bijna aangekomen, zonder zien

mijn hart leeft,
wanneer ik voel dat ik kwetsbaar ben,
omdat ik jou vasthou

mijn hart weent,
telkens ik je loslaat
om te weten dat jij niet mij bent

mijn hart
bloedt
          geeft
                  leeft
                         weent
                                  is jij

Werk

-Hey
*Hey
-Al werk?
*Nog niet, zoals voorheen,
-Jammer
*Ja

Poëzie

Vandaag hield ik wat kuis. Ik kwam dit tegen:

Poëzie

Poëzie stop geen kogels,
poëzie stelpt geen bloed.
Er zijn zoveel dingen
die poëzie niet doet.

Maar poëzie heelt de wonden
door woorden gemaakt.
Want poëzie kan komen
waar niets anders raakt.

Sien Vrolix

Liefde

"Zeg dat je van hem houdt, hij moet het van jou horen. "

kunst is

Kunst is niet creëren,
kunst is de manier van kijken

handen

Jouw hand in het mijne, 

onder tafel, in de keuken, al wandelend, op je been, op je borst, op het bed, op  je naakte borst

mijn hand in het jouwe

op de tafel, in de living, al stappend, op je rug, op mijn borst, in de zetel, in je achterzak, 

handen spreken wat woorden soms niet zeggen, 

en toch begrijp je

toch begrijp ik 

dat dit niet toevallig is, 

mijn hand ooit gemaakt om het jouwe te omsluiten 

mijn armen om je te omhelzen, 

mijn mond om je te kussen 

en heel mijn lijf en leden om jou te eren

gewoon omdat woorden niet zeggen wat ik wil, 

omdat ik met woorden niet kan zeggen hoeveel ik van je hou 

geen woord kan vatten wat ik voel, 

geen hand kan schrijven wat ik bedoel 

enkel samen, jouw hand en het mijne

samen, met één doel

Begraven

Is dit het moment?
Is het gebeurd?
Het moment waarop je de pijn niet meer voelt,
Omdat ze te lang ver weg is.

Is dit het moment dat je
geen schrik meer hebt
geen schrik om een stap te ver te zetten
en zo jezelf misschien wel pijn te doen

geschreven op 26 juni 2014, onafgewerkt

Hoe vult jouw hart de stilte?

"Je bent stiller geworden" zei me eens iemand.

Ik zei niets. 

Misschien had ze wel gelijk. 

Overtuigd van de kracht van de stilte laat ik ze woorden dragen. 

Opvallend hoe ongemakkelijk mensen daar van kunnen worden. 

Als twee geliefden luisteren naar het kloppen van elkaars hart voor elkaar, 

dan omhels je die stilte. 

dan is die stilte voller dan ze ooit kan zijn 

dan omhels je de stilte omdat de stilte zegt dat je ook zonder woorden bij elkaar kan zijn, 

stilte voedt, zuigt je leeg en omhelst je

de kracht van de stilte gaat uit van wat in je hart leeft. 

Stilte is steeds hetzelfde, vaak vult ons hart deze stilte op. 

Wat voel jij als de stilte wordt opgevuld vanuit je hart?