het klonk raar
helemaal niet als muziek
maar het zeggen kon ik niet
je zag me niet meer staan
ik liet geen traan
maar was een puinhoop van verdriet
nu zeg ik het wel
ook al scheelt het jouw geen del
ik zie je graag, ook al is het niet van tel
ik weet niet, waarom ik zei
jij bent de ware voor mij
ik weet alleen dat ook verdriet verstilt
naar mate men er minder zwaar aan tilt
dus denk ik, dat er geen verdriet is geweest
het verleden was, enkel maar een feest
de donkere periode, vergeet ik snel
dan komt die ook niet meer, denk ik wel?
ik probeer te praten zoals voorheen
ging die angst nu, maar eens heen
steeds aanwezig, altijd daar
ik denk, al sinds verleden jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
U reactie zal steeds gemodereerd worden alvorens ze gepubliceerd wordt. In bijna alle gevallen wilt dit zeggen dat de reactie ongewijzigd gepubliceerd zal worden.
alvast bedankt voor uw bijdrage