gisteren

als je leven kan in stilte
ben je goed op weg
te leven met jezelf
ook bij pech

vandaag kan ik de stilte aan
gisteren moest ik praten
noten maken, juist voor de klank
omdat spreken je met verdriet, overmant

alleen letter op papier
noten in de lucht
droge tranen op mijn huid
een mens die zucht

een blik
van iemand die je graag ziet
een woord
omdat ze weet, je kan het niet

iemand die aan je trekt
ook al, ga je diep
iemand die je zegt
vergeet dat en dat , vergeet dat niet

dan maak je een beslissing
tot nu toe is ze goed
minder afhankelijk
maar doet het goed

ik ging altijd naar hem toe
ook al was ik het zo moe
ik kon enkel zeggen, neen ik doe het niet
maar doen, dat kon ik niet

ik wil dat het stopt
maar ik kan niet zonder
hij is te speciaal voor mij
het is moeilijk zonder hem er bij

denkt hij ik zie hem graag
maar ik kan het niet
of gewoon
die gast is ziek

wie zal het zeggen
hij zegt nooit niets
ook niet als ik vertel
jij, bent mijn harendief

na zo lang is het nog hetzelfde
hij verandert niet
dus ik kan niet anders
dan doen alsof hij me niet ziet

bij hem is de interesse evenementeel
bij mij is het vuur zonder deel, ondeelbaar in zijn geheel
sterker dan een vuur ooit kon branden
dood het alles behalve het verlangen

dus zet ik het vuur maar weg
draai ik de kraan van brandstof toe
ik krijg de kraan niet dicht
mijn handen zijn te moe

ik weet dat het niet goed is
maar ook dat ik kan niet anders
dan een stolp te zetten, over de vlam
zodat ik geen warmte voelen kan

maar vandaag ging het goed
gisteren ging het slecht
morgen zie ik wel
je leest hoe ik het vertel